birbirine bağlıdır toprak altında...

Her sevinç bir acıyı taşır yedeğinde
Onları sanki ince bir duvar ayırır
Sen ikisini de tattın, der içimdeki o ses
Ve hayat böyle, diye bağırır

Mutluluğun yüreğime sığmadığı günlerim oldu
                                                (seninle
Sanki yeni dillenen bir çocuktum
Önüme ilk çıkanı öldürmek istediğim günler de
                                                        (oldu
Dokunsalar ağlayacaktım

Hayatım uçsuz bucaksız bir karanlıkta uzuyor
Küçük bir ateşböceği gibi parlıyorsun sen
Bir yanım sevinç diyorum bir yanım acı
Seçerim birini, sen hangisini seçersen...

Ahmet Erhan
ÖTEKİ ŞİİRLER
1976-1991

 "Gülen insan, güzel insandır."


* Bir Çocuğun Güncesinden
Sevdakâr Çelik

Bir eşi olmalı insanın

Bir eşi olmalı insanın
Rüzgar onun kokusunu getirmeli,
Yağmur O’nun sesini.
Akşam onu görecek diye, pırpır etmeli yüreği,
Ayakları birbirine dolaşmalı heyecandan eve dönerken,
Cennetten köşe almışçasına
Sevdiği, sakındığı, bakmaya kıyamadığı…
Her bir hücresinden aşkın fışkırdığı,
Çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı insanın
Ben seni ölene dek seveceğim boş laf!!!
Ben seni sevdikçe ölmeyeceğim..

CAN YÜCEL

Pek çok insan bir zamanlar girdikleri yol hakkında inatçıdır,
amaçları hakkında inatçı olanlar ise çok azdır.
F. Nietzsche

serenad

çiçekler toplamalıyım sana kekik kokulu dağların yamacından
yıldızlara bir tebessümle selamlar gönderip gizliden
işte ellerim / çocuk ellerimden uzatıyorum mahcup bir edayla/
bağışla / neden avuçlarımda yansısı var toprağının
 / anlatamam...

kanatlarına bırakıyorum kuşların / meltemli sesini biraz da ıhlamur esintili
yavaş yavaş yol alsınlar dolunayın ışığından ki ümitler hiç tükenmesin
başım dizlerindedir bir gölge gibi süzülüp gelmişim gözpınarlarım nemlidir
bir dolu öyküsü vardır yağmurların içli yağar gecelerden
/ bakamam...

ey can!./ sen ki yediveren güller gibi açansın yüreğime / efsunundan değil mi sözlerinin
hep böyle gökkuşağından aksın renklerin tenime güneşin en sıcağından
ve en içten seslenişlerinle çağır beni uykularına okyanuslar aşıp geleyim
 sonu gelmez düşlerimle / ve bil ki -sensiz- kendime bir yer
 bulamam...
ferda balkaya çetin