HAYAL BİLGİSİ / kültür sanat ve edebiyat dergisi

Hayal Bilgisi 11 kış mevsiminin gözlerine bakıyor bu sayısında... 
Kış ayazında üşüyen yürekleri ateş başına topluyor tam 47 kıymetli kalemle! 
Eskimeden kıymetlenir bazı şeyler içinde samimiyet varsa! Söylenen her satırın samimiyetiyle...
Gözlerinizden öperiz...

Hayal Bilgisi.

Güzeller güzeli kapağımız için Yunus Ünsal'a, Hayal Bilgisi'nin bakışını oluşturan tüm dostlara teşekkürlerimizle... Yüreğiniz dert görmesin!


11. SAYIDA YER ALAN DOSTLARIMIZ:

Sedat İpek,  (Mavi Esra Pak), Mehmet Türkmen, Cihat Şit, Beyza Nur Hilal Dindar, Ferda Balkaya Çetin, S İclal Tiryaki, İlknur Karanfil, Yunus Ünsal, Leyla Arsal, Hakan Şahin, Pınar Doğu, Tuba Küçük, Arif Onur Solak, Yaşar Bedri, Yusuf Bal, Nurten Çakır, Murat Gil, Hasan Bozdaş, Eşref Yener, Emre G. Kanmaz, (Kitap Tanıtımını Yaptığımız Yazarlar: Semrin Şahin / Mehtap Altan / Yusuf Bal), Gülnaz Eliaçık, Semrin Şahin, Mavi Esra Pak, Abdulkadir Üstündağ, Şahin Sevim, Cengizhan Genç, Emrah Adaklı, Fatma Erkul, Meltem Dağcı, Ahmet Can Altıok, İbrahim Sarp Baysu, Nevin Akbulut, Melda Vera (Vera Nur?), Gül Esen Kılıç, Ayşe Ceylan Kebeli, Suzan Gündoğdu, Beyza Alioğlu, Akın Akar, Kamuran Başdemir, Özlem Aydın, Sefa Tokat, Ayşe Ünsal, Cihat Albayrak

NE KALACAK BİZDEN GERİYE (BİR SORU)

Akşamüstü oturdum yol kıyısına
Düşündüm
Ne kalacak bizden geriye
Balkan yaylasından ve bozkırlardan
Kafdağlarına giden şu bulut
Sonsuz mevsimlerle esmerleşen
Şu toprak ve derin çınar ağacı
Biz yokken de vardı

Çocukların şu gülen sarı feneri
Ayışığı
Ve ıssız balkonlarda
Kırmızı biberlerle üzgün yaşlıları
Aynı mandalda kurutan güneş
Çayırda gölgeler bırakacak
Dalgın yeryüzünde çekilirken

ATATÜRK'TEN SON MEKTUP

Siz beni hâlâ anlayamadınız,
Ve anlayamayacaksınız çağlarca da,
Hep tutturmuş "yıl 1919, Mayısın 19'u" diyorsunuz,
Ve eskimiş sözlerle beni övüyor, övünüyorsunuz.

Mustafa Kemal'i
anlamak bu değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Bırakın o altın yaprağı artık,
Bırakın rahat etsin anılarda şehitler,
Siz bana neler yaptınız ondan haber verin,
Hakkından gelebildiniz mi yokluğun, sefaletin,

Mustafa Kemal'i anlamak yerinde saymak değil,

ÖYKÜ YARIŞMASI

YAZARLIK AKADEMİSİ DERNEĞİ (YAZAK)-ACEMİ DERGİSİ İŞBİRLİĞİ İLE YENİ KALEMLERİ EDEBİYATA KAZANDIRMAK AMACIYLA I. ÖYKÜ YARIŞMASI DÜZENLENMİŞTİR. ŞARTLAR AŞAĞIDADIR.

1. Yarışmanın son katılım tarihi 27 Aralık 2013’tür. Sonuçlar 10 Ocak 2014 tarihinde Acemi dergisinin ve YAZAK’ın web siteleriyle facebook sayfalarında açıklanacaktır. . Ödül töreni 28 Ocak 2014 tarihinde yapılacaktır. Ödülün yapılacağı yer daha sonra ilgili web sayfalarında duyurulacaktır.
2. Öykünün konusu, genel ahlak kurallarına aykırı olmamak şartıyla, serbesttir.
3. Öykünün sayfa sınırlaması yoktur.
4. Öykü 12 punto, Times New Roman, bir buçuk satır aralığı ile word.doc formatında hazırlanıp bir CD’ye rumuzla kaydedilmelidir. Yarışmacının özgeçmişi, vesikalık resmi ve iletişim bilgileri ayrıca bir küçük zarfın içine konulmalı, zarfın üzerine rumuz yazılmalıdır. Üzeri rumuzlu bu küçük zarf, daha sonra CD’nin olduğu büyük zarfın içine konulmalı ve büyük zarf da yine rumuzla son başvuru tarihinde aşağıdaki adreste olacak şekilde gönderilmelidir.
Alemdar mah. Alayköşkü cad. Hasoğlu İşhanı K: 3 Cağaloğlu Fatih/İstanbul
5. Yarışmaya katılan eserler, internet ortamı dahil hiçbir yerde yayımlanmamış ve ödül almamış olmalıdır.
6. Birinci olan yarışmacıya 1.000 TL+plaket, ikinci olan yarışmacıya 500 TL+plaket, üçüncü olan yarışmacıya 250 TL+plaket verilecektir.

Jüri üyeleri
Şeref Yılmaz (YAZAK/Başkan)
Hasan Parlak (Acemi/editör)
Hatice Eğilmez Kaya (yazar)
Leyla Karaca (yazar)
Gülsen Özdemir (yazar)
Yasemin Mete (yazar)
Birgül Balkıs (yazar)

    

13

öteki gecenin şiiri/ne epigraflar

  I-

...sen ey

ruhu -deniz-

yüreği -kara- olan çocuk

şiirin son dizesinde kalmış bedenin 

ellerin  / bir yaz gününden

hâlâ ağustos kokar

II-

gözlerinde biraz nem biraz hüzün 

 biraz da birikmiş yıldızlar

kutsal bir prizmadan dağılmışsın evrene

- ahkerler değmesin-  diye narin tenine

anne tınısını içine bırakmışsın

sen eylül olmalısın

ey çocuk

eylül olmalısın

dünya yıkılmış sen altında kalmışsın

 III-

ah çocuk

 nedir bu  yaşamındaki   paradokslar

 baharları  kışları tekrarlatan

 saçlarında biraz yağmur biraz rüzgâr

 biraz da karlar

  yaralanıyorsun yaşadıkça

bir yer olmalı
matemden  uzak / çepeçevre gülistan

IV-

 ve dizlerin kanadıkça

 düğüm düğüm olur için

oysa sen gülmelisin gamzelerinle

  solgun bir yüz / ürkek / -gibi-  darağacında

  yakışmaz  sana

V-

ah bir de düşlerin var senin / çocuk

 düşlerin / gecenin ela renginde

 avuçlarında irem

 zaman  çok mu hızlı götürmüş seni

 ondan mı

dönemeyişin geriye

VI-

ama bilmelisin

öylesine dingin ki  bakışın
kalmazsın  pürtelaş  içinde
susar
kendinde kanarsın / güneş dağlarda

poyraz erguvanlarda

  kimseleri incitmezsin

ondandır duruluğu  sözlerinin

VII-

 ...sen ey

bağrında çiğdemler açan çocuk

cemreler kopar  gülüşünden

gülüşün tropikal

..ve  ellerin / bir yaz gününden

hâlâ ağustos kokar

ferda balkaya çetin
Mavi Dergisi/ Güz 2013

Acemi Dergisi / Kasım Aralık 2013

La - Le

La

- Le

her nefes

bir sese eklendi

her ses bir düşünceye

büyüdüm ben

sıkıldım kendimle konuşmalarımdan

bir arpa boyu yürüdüğüm mesafe

ah benim kehribar kokulu yalnızlıklarım/La

 didiştiğim iç hesaplaşmalar

söyledi, söylendi, duydum, unutmadım

 bir kraliçeye yakışan alınganlıkla mağrur

 suskularım ördüğüm sabır

Green Grass ( Tom Waits ) - CIBELLE

GREEN GRASS
 Lay your head where my heart used to be
Hold the earth above me
 Lay down in the green grass
 Remember when you loved me

KÜSMEK NEDİR BİLİR MİSİN

KÜSMEK nedir bilir misin?..
Küsmek DÜRÜST' LÜKTÜR.
Çocukçadır ve ondan dolayı SAF' TIR..
YALANSIZ' DIR.
Küsmek; SENİ SEVİYORUM' dur...
Vazgeçememektir.
Beni anlatır KÜSMEK.
KIZDIM ama hala buradayımdır, gitmiyorumdur, gidemiyorumdur.
KÜSMEK; nazlanmaktır, yakın bulmaktır, benim için değerlisindir.
KÜSMEK, sevdiğini SÖYLE demektir... Hadi ANLA demektir...
KÜSMEK; umuttur, acabaları bitirmektir, emin olmaktır...

Yani, diyeceğim o ki:
BEN SANA KÜSTÜM !..


Nazım Hikmet

(Hemdemtepe Blog)

Eylül Hüznünde Bir Aşk

“Ne içindeyim zamanın
Ne de büsbütün dışında
Yekpâre geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında” A. H. Tanpınar 

Öyle bir an gelir ki,
Yaşadığınız evrenden soyut,
Henüz keşfedilmemiş bir gezegendeymişsiniz gibi,
-yerçekiminin olmadığı üstelik-
Zamanın ruhunu salt kendi bedeninizde taşıyormuşçasına içinizdeki hükümdar
coşkusundan egemen olmak istersiniz kâinatın evrelerinden geçen her canlıya
hatta cansıza…
İçselleştirdiğiniz ütopik bir dünyadan.
Henüz bilmediğiniz şairane yanınızla sonsuzluğa açılan kapılardan sevginin
bilinmeyen sırlarına ulaşırsınız.
Fuzuli’den, Hayali’den, Baki’den, Nedim’den…
Şairlerin olduğu yerde dil susar gönüllere akar beyitler.
Duygularınız, kuralsızlığın ellerinde hüküm sürmekte.
Tarihin sararmış yapraklarına doğru başlayan yolculuğunuz Kerbela’dan, belki
Roma’dan, belki de Vatikan’dan kesitler sunacak,
Fırtına öncesi sessizliğindeki Tuna’nın ihtişamına tanık edecektir sizi.
İstanbul kıyılarına vuran bir sevdanın vuslat ve ayrılığının,

iyimser

daha çok çiğdemler açsın istiyordum belki

safran rengindeyken güneş

yüzünü arıyordum belki dünya haritasında

mahur bir besteyle

bir tren geçiyordu her seferinde

akşam

sabah

bir yer kayıyordu ayaklarımın altından

ben yükseliyordum metal bir dolunaya

ferda balkaya çetin

Elf

sen dans ederken  üzerime düşen gün, bir damla kan gibi

batırıyor güneşi. sesinde melodik bir tını

çıkageldin tarihten

biraz ölümsüz biraz insan, dağı ve denizleri bırakıp.

ormanlardan seyre dalarak gökyüzünü, ünledin

doğanın damıttığı müzikle çizdim ben de cennetinin resmini

saçlarımda yakut gözlerim zümrüt.

gül/e yakın sevmeler

nisan

-mümkündür

taşın dile gelmesi

uzun bekleyişler ardından-

tanıdık bir fotoğraf yüzün

kederlerini taşır

 ve esmer suskunluğunu yılların

alnında

vakur ışıltılar

inanç

bizi alıp yazgılarımızla  iniltisiz

kurtarıp acı bir düşünceden zaferle

biriken sağnaklarından savrulur sesler

gözlerimizin

ta yüreğimizden bir can gülümser

bir kadın

şarkıya yükler hüzünlerini

düşsel bir gezegenden seslenircesine

ve kendiyle yaşıt  bunca yıl tükettiği

bir ömür / örselenen

VEDA

Yitirdim cebimdeki bütün adresleri Yağmurlar, yağmurlar ortasında kaldım Aklımı boğacak o selleri Ben kendi damarlarımda yarattım Artık ne bir satır yazı, ne de bir selam Tek kişilik bu oyunda rol alabilir Gitti bütün seyirciler, boşaldı salon Geride kalan yalnızca, yalnızca maskelerdir Eli naylon güllü o dostlukların Bir tek anısı ve sızısı yok içimde Yitirdim cebimdeki bütün adresleri Kendimi kazandım bir başka biçimde...

 Ahmet Erhan

************

Şair Olmak Zarar Ömüre Şiirler yazdım, türküler söyledim En çok birilerini sevdim en çok Aynalara sürdüm yüzümü olur olmaz yerde Dişimi çiçeklerle biledim Yorgunum diyorsam da inanma, değilim Yaşarım daha yıllar yıllar Ellerim hep böyle yaramın üstünde Acının tarihini düşerim Işık karanlıktır nice Ayırabilirsen ayır elin erdiğince Ben bildiğimi söylerim Şair olmak zarar ömüre...

Ahmet Erhan

*************

 ŞAİR DÜNYA SANA KÜSMÜŞ DİYORLAR

 

Şair, dünya sana küsmüş diyorlar
Sen barışamazken kendinle bile
Her varlık beyninin bir uzantısı olsa, neye yarar
Çığrından çıkmış bu evrende?

Doğanın bir anlık dalgınlığından doğdun
Suyun, toprağın yalnızlığından
Hep kendi içinde yürür durursun
Tanrıların gücenik kalması bundan

Kumdan kaleler yapıp, bozmakta üstüne yoktur
Beş duyunu yüzle çarptığın görülmüştür
Şimdilik yirmidört bilinmeyenli bir denklem yaşamın
Bir gün elbet aylara, günlere de bölünür

Şair, dünya sana küsmüş diyorlar
Enlemleri, boylamları birbirine karıştırdığın için
Bizimle uzlaşmadı, diye bağırıyor dinibütün olanlar
Sonun kötüye varacak, bildiririm…

Ahmet Erhan