bu güller sizin için sevgili öğretmenim...

serkant

bir şehir kalmıştı arkamda ben gidiyordum

çağırsa ah keşke diyordum annem beni 

mevsim kıştı soğuktu ellerim yoktu

özlemim içimde kor eder beni
bahçesini özleyen kız

vaveylâ

sonrası daha yakın hasrete bil
arasından çekip aldığın o an
en uzak mesafenin

zaman
sabırsız bir geceden geçer
öyle bilindik sabahlara benzemez sabah
buğuludur
çiçek açma vaktidir çünkü
  hazanın