Gök kuşağının yedi rengini çocuk gülüşlerinde aramaktır.
Sabahımıza umut olan bir dostun büyülü sözleriyle sevgi okyanusunda mavi yolculuğa çıkmaktır.
Şiir,
Kâğıtla kalemin son valsidir.
Duygular senfonisidir.
Ve karışmak,
Gecenin koynundaki masum yalnızlığımızdan çıkıp, gizli güzelliklerin insan kokan kaynağına...
Hayat denen kristal küreyi parçalayıp her gün biraz daha kendimizi yok ederek...
Ve bitmeyen bir umudun, bir sevdanın serüveninde "gece bitmesin" diye düşünürken akşamın hüznüne karışmış bir gecede gözlerimizle noktaladığımız son cümlelerdir...
bahçesini özleyen kız
