geceydi

geceydi

savruluyordu şehrin yıldızları

nehr'olup akan zaman üzerine

ruhum dökülüyordu tebessümlerden

geceydi

bir bahar ışıltısı gibiydi gözlerin

denk düşüyor düşlerimin rengine

uçuşuyordu saçlarım kendiliğinden

geceydi

bir orman derinliğindeyken kelimeler

yemyeşil akıyor şiir ayın aksine

 ellerim büyüyordu bedeninden

geceydi
usulca karışıyordu toprağa ılık bir ten

ve yağmur yağıyor kar çiçeklerine

gün ışığı sızıyordu penceremden

13 temmuz 2011

ferda balkaya çetin