bir hüzünlü andır çocuk adımlarından yankılanıp akan ıslak kente
sitemidir / camlarda kalan o ümitli bekleyişin
bakışlarıdır / ağacın yeşilini toplayan amazon ormanlar arasından
dostane bir yaslanıştır dinginlik veren hırçın bir ummana
sancıtır içimizdeki billur ırmakları efsunlaşır şiir ve gölgeler
ve toprak…koklanabilir –can- duruyorsa bir kentin karmaşasında
umut gövertir bir dokunuş beynimizin yangınları çoğalıp duruldukça
bir yara ki ah!.. sızlar gizliden gecenin koynunda biraz naz biraz isyan
umarsız bir serzeniştir -bilinir- gülün bülbüle duyduğu aşk
çok oldu dinlemeyeli yanık bir kavalın nağmelerini faniliğimizden
olsa da dağıtır bir alacaklı rüzgâr dumanlı vadilerden geçirerek yelelerini
bir ağıt başlar ertelenmiş sabahlardan / insana bir insan ağlar ancak
ferda balkaya çetin
ekim / 2011
