belki/…

belki bir ses gelir bahar desenli bir denizden
belki bir anka kuşu kanat çırpar tan vakti
belki bir sözcük endamıyla düşer şiire
ılık bir esinti renk verir yirminci geceye
belki şölene döner bir yalnızlık

kederlerdoldururyüreğebirbekleyiş
asılıkalırboşluktabirçaresizlik

belki derin bir düşüncede olmadı bir zihin
belki bahar yorgunuydu ince narin parmaklar
aykırısındaydı belki zamanın

belki bir şehir yürür de gelir kaf dağının ardından
belki şefkatli bir devdir sahibi muştular getirir 
belki yağız atlılardır korkusuz dörtnala gelir
belki bir kadın kendi kadar çıkar zifiri karanlığından 
belki bir samanyolu akar pencereme rivayet olur
belki şen bir bülbül konar ellerime düş ırmağından
derim:
kal!.

birmimozayayılırrüzgârlabirlikte
biruçurtmatelleretakılıkalır

belki bir kasrda bir ceylan büyür
belki ürkek belki yaralı bir kontestir
belki  melek suretinde bir çocuk
silmeye çalışır bedeninden izlerini günahın

belki köpüğünü taşırır bir ırmak helallik isteyerek
belki sökülüp gelir kırmızı gül ağacı 
belki içinden şarkı geçer dört duvar bir odanın 
belki damakta bir kahve telvesi esmerliğinden
gülümser gün ortasında silerek izlerini yeisin
belki yüreğinden saçıma dokunandır uzağımdaki el
belki özlemidir baba ellerinin bir nisan esintisi

belkiaynalardıyalansızkırılgan 
belkibendekalandırüzgârınyardiyeöptüğüyer

belki bugün hüzünlüyüm belki karamsar… 

ferda balkaya çetin
21 mayıs 2012

Ekin Sanat/ Temmuz 2013