kurutulmuş gül yaprakları ve bir ceviz tanesine sone

sıyrılıp bedeninden tınısına karışmış sesinin gül yaprakları
çoğalır ıssızlığında mevsimlerin gün düşlerinde buluşup
kıpırtıları düşer gönlüme gün ağarırken öze tutunmalarının
erguvanları kalır biraz yeşil biraz da sarınır kahverengiye 


nazlı şafaklar sökülür kavuşmalarından mis kokularla
ağır alımlıdır zaman sınar algılarımızı sabrımızı sınar
güzün bitmez gazeli ah ne hüzündür ki o iner yüreğimize
toprağına binbir bereketle akar nuru sabah ezanlarının

kim bilir kaç gözyaşı damlamıştır iç yangınlarında yaprağına
ama narin ama eşsiz ama kırgın ama bahtiyar
çılgınca renk açardı göğün damarlarından tutunup sevgiliye

söyle ey can kaç ceviz buluşmuştur ki gül yapraklarıyla
nice yağmurlardan ayazlardan kurtarıp tenlerini 
düşüp önüne güneşin hesabını sormadan uzak iklimlerde yaşamanın

ferda balkaya çetin

mavi / yaz 2013
MAVİ YEŞİL / Temmuz -Ağustos 2013