Spil Dağı İle Hüzünlü Bir Söyleşi

- sana geldim en saf en çocuksu yanımla

bir bulut üstündeyim yüreğimden alıyor rüzgârlar beni

 cennetimsin / kendi sıratımdan geçip ulaşayım zirvene 

  teklifsizim / kimsesizim / sessizim -

I- güvercin kokuluydu kanatları birer birer gittiler
bir tedirgin ceylan gibi durur  hâlâ  yansısı
kara yazılardan korkarım yaz alacasında  bağışla beni 
sevdam  total bir  söylem olur bağrında / gönenir  güz ritmleri 

II- sesin en çok güneşe yakışır oysa dallarında güz

ellerin lirik şiir tenin  kolluyor usu

 gölgeler geçer bir bir ıslanarak yollarından

 sen ey hoşgeldin ruhumun dehlizlerindeki bahar

III- gür çiçeklerin vardı gövdende sakladığın

 bin tomurcuk edasıyla dağıldı yeryüzüne

 bir mızıka sesine yönelir anılarımdan yüzüm

 ve alevlenir rengârenk yeni güne girerken

IV- bir kırmızı telaşla aktı zaman  ülkene

yörüngesiz bir güneşin muhal dallarından

yeni bir uygarlıktı tarihi yoktu

kendi anakarasında kırılıp dağılırken

V-  toprağın teninde soğuyan bir akşamdı

ruhumla eş zamanlı göğün çığları koptu

söküp götürdüler kanayan bir yanımı

bir yanımı yağmurlarla gömdüler

 ferda balkaya çetin