Gün gelir,
Uzaklaşmak istersiniz her şeyden.
Sevdiklerinizden, dostlarınızdan, yaşadığınız şehirden, kendinizden.
Kimbilir hangi nedenlerle yaşadığınız yoğun acılar sarar tüm benliğinizi.
Unutmak istersiniz,
Unutamazsınız.
Silmek istersiniz bir daha yaşamayı istemediğiniz anları.
Silemezsiniz.
Yüreğinizde sıkışıp kalmıştır acılar. Kavurur içinizi.
Ne bugünü yaşayabilir ne yarını düşünebilirsiniz.
Bir yerlerde takılıp kalmıştır zaman sizin için.
Yaşamanın bir anlamı kalmadığını düşündüğünüz, kendinizi çok mutsuz ve yapayalnız hissettiğiniz bir andır, o an.
Hayata olan bağlarımızı koparıp karamsarlığımıza neden olan unutulmasına izin vermediğimiz bir sürü acı olay değil midir?
Kırgınlıklar, hatalar, öfkeler ve söylenmeyenler kazınmış gibi durur belleklerimizde.
Oysa yaşamak o kadar güzel ki!.
Öyle güzel ki,
Bir sabah uyandığınızda size gülümseyen güneşin tılsımını yakalayabilme şansına sahip olmak görebilen gözlerinizle.
Öylesine güzel ki,
İçinizi acıtan tüm duyguları gecenin güvenli kollarına bırakıp uyumak.
Ve öylesine güzel ki,
Yaşamın küçücük anlarındaki saklı mutlulukları çekip çıkarmak.
Yeni başlangıçlara, toprağın insanlara sunduğu sayısız armağanlar gibi sarılma özgürlüğü vermek kendinize.
Yaşama seyirci kaldığımız sürece,
Zihnimizde biriktirdiğimiz her olumsuz düşünce şu anın güzelliklerini yaşamamıza, yeni fırsatları yakalayabilmemize engel teşkil eder.
Değiştirmediğimiz her olumsuz davranış sahip olduğumuz değerlere, kendimize, sevdiklerimize zarar verir.
Israrla devam ettiğimiz her olumsuz bakış içimizdeki yaşama sevincini alıp götürür.
"Yapılacak bir şey kalmamış gibi göründüğünde yine de yapılabilecek bir şeyler vardır. Yaşamın ayağınıza, sırtınıza vurduğu yükü, bazen düşüncelerinizle, duygularınızla hafifletebilirsiniz." diyor Prof.Dr. Üstün Dökmen,
"Küçük şeyler" adlı kitabında.
Sonsuz gelişme isteğiniz ve tüm enerjiniz, içinizdeki yaşama sevincine düşüncelerinizdeki berraklık kadar yansır.
Kendimize, sevdiklerimize zarar verebilecek her şeyi unutmanın zamanı, şimdi.
bahçesini özleyen kız
